ਆਪੁ ਛਡਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਪਰਣੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥21॥
ਇਹ (ਗੁਰਮੁਖ), ਆਪਾ ਛੱਡ ਕੇ ਸਦਾ ਗੁਰੂ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ) ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹਿਆ, ਸੰਬੰਧਤ – ਆਸਰੇ, ਨਾਮ ਜਪਦਾ, ਰਹੇ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ) ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਜਾਣੇ॥ ਨਾਨਕ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸੰਤ ਲੋਕੋ (ਗੁਰਮੁਖੋ) ਸੁਣੋ, ਸਿਖ: ਸਿਖਣ ਵਾਲਾ, ਅਜਿਹਾ ਉੱਪਰ ਦੱਸਿਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ
ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਇਆ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
